4.9.13

თბილისი – ცაგერი – უშგული

გეგმა – თბილისიდან დილაუთენია გასვლა ჩაიშალა. შუადღის სამი საათი იყო თბილისს რომ გავცდით, შედეგად დაგვიღამდა და ცაგერში დაბანაკება გადავწყვიტეთ. იქაურებმა მშვენიერი საკარვე ადგილი მიგვასწავლეს – ამფითეატრი. ქალაქს რომ გაცდებით, ბენზინგასამართი სადგურიდან მეორე ხიდზე გადახვალთ და შედიხართ პირდაპირ ეზოში. ასე კარგად კარავში არ მძინებია არასდროს.

ცაგერი
ცაგერიდან 1 კილომეტრში სვანეთი იწყება. ლენტეხამდე კარგი გზაა, მერე ფუჭდება და ფუჭდება. მთებში რაღაც ძალიან გრძელი სოფელი გავიარეთ და მერე მივდიოდით ვიწრო გზაზე, სადაც შემხვედრ მანქანას გვერდს ვერ აუქცევ, რომელიმემ უნდა დათმოს და დაიხიოს უკან სადმე ფართო ადგილას. წვიმდა მთელი გზა, ტალახი იყო და რამდენჯერმე მანქანა მოგვიცურდა. არსად იყო რაიმე ნიშანი, რომ გაგვეგო სად ვიყავით, რამდენი დაგვრჩა.
ცანა
 

უშგულშიც წვიმდა. თითქმის ყველა სახლში გესთჰაუსია, საკარვე ადგილებსაც აქირავებენ. ჩვენ ბატონი გოგის მომავალ სასადილოს შევაფარეთ თავი უფასოდ. დილით მოგვაკითხა, მოგვიკითხა, უშგულზე გვესაუბრა, ტურიზმზე, პოლიტიკაზე.
უშგული არის ველური სვანეთი, თავისუფალი სვანეთი, არასდროს ბატონი არ ჰყოლიათ და ეტყობა კიდეც. აი, რაც არ მომეწონა, გადანათებული სვანური კოშკი, მაგრამ სულ ერთი იდგა ასეთი.
უშგული

დილით მუზეუმი მოვინახულეთ, კუბდარი დავაგემოვნეთ და შხარას სანახავად წავედით, მაგრამ ამინდი გაფუჭდა, გაწვიმდა და მხოლოდ მცირე მონაკვეთის ნახვა შევძელით. იქ დარჩენას აზრი აღარ ჰქონდა და საღამოს მესტიისკენ დავიძარით.
შხარა
კუბდარი
 
 



2 comments:

babisa said...

ლამაზი ფოტოებია,ალბათ, კარგი ლაშქრობა იქნებოდა :)

kuda said...

კი, კარგი იყო, მაგრამ მჯდომარე :)