რა შეიცვალა?

• სტატუსი შემეცვალა და მარჯვენა ხელის არათითზე ოქროს ბეჭედს ვატარებ;
• ვნახე სტამბოლი, დიდი ხნის სურვილი ავისრულე, მაგრამ თორნიკემ მოიწყინა და საკუთარი თაფლობის თვიდან დროზე ადრე გამომაქცუნა :( ;
• აღარ გვიწევს ჩხუბი ისეთ საკითხებზე, როგორიცაა "შენ სულ სახლში გინდა, დღეში ისედაც 2 საათით გხედავ", "სად წავიდეთ?" და მისთანებზე;
• მნიშვნელოვნად შემცირდა მშობლებისგან შემოსული ზარების რიცხვი საღამო/ღამის საათებში;
• გაიზარდა სანაცნობო/საახლობლო/სანათესაო წრე;
• დავდივარ მანქანით, ცოლის სტატუსი რომ არა, მამაჩემის ხელში ჯერ კიდევ შორიდან მომიწევდა ჩემი მანქანის ყურება;
• სამაგიეროდ ჩხუბის ახალი მიზეზი მომემატა "რეზკად ატორმუზებ (მე მომიტევეთ :))) )", "ფრთხილად, წინ მანქანაა", "წითელი ანთია", "ჭკუას ნუ მასწავლი, ჩემით გავაკეთებ", "ერთი კვირაა რაც საჭესთან ვზივარ, მაქვს შეცდომის დაშვების უფლება", "გადადი მანქანიდან" და ა.შ.
• კომპიუტერთან ვეღარ ვჯდები, თორნიკეს სულ "საქმე" აქვს და მე  დროის მოსაკლავად ან ვალაგებ ან ვკითხულობ ან მოწყენილობისგან ვკვდები და ვიწყებ ბუზღუნს ყურადღების მისაქცევად;
• ქმარმა დაიწუნა ჩემი გოჭი ყულაბა, პატარაა და თან იხსნებაო, თვითონვე გააკეთა ყავის ქილისგან და ჩემი მთელი წლის ნაგროვები 40 ლარი თავისთან გადაყარა; 
• ახლა მაგიდას უკვე 2 კაცზე ვშლი ხოლმე, მერე მე ვალაგებ, თორნიკე ჭურჭელს რეცხავს ან პირიქით.

მინუსები:

არის ერთი დიდი მაგრამ,  ბიუჯეტის სიმცირის გამო მშობლებთან ვცხოვრობთ და მაინცდამაინც ვერ ვგრძნობ ცხოვრების ამ ახალ ეტაპს. 

პლიუსები:

არანაირი კომუნალური, არანაირი ხარჯი საკვებში და + დალაგება-საჭმლის მომზადება "მომსახურებაში" შედის :)