ხალხი რაღაც უცნაურად მიყურებს.. დავიხედე და..
ჟაკეტი მაცვია უკუღმა
ვითომც არაფერი,
რუგზაკი მოვიხსენი,
ჟაკეტი გავიხადე ”ოხ, ეს სიცხე”-სახით,
მკლავზე გადავიკიდე და გავაგრძელე ლოდინი
11.7.09
დღეს დილით წამოვხტი, ვიცმევ, ვლამაზდები, ვწესრიგდები.. საათს გავხედე, ვაგვიანებ!! ჟაკეტი კიდევ არსად არ ჩანს. გადავქექე მთელი ოთახი, მივაგენი, შემოვიცვი, გავიქეცი. და ვდგავად მეტროსთან, ველოდები მარშუტკას, 10 დაიწყო უკვე.
ხალხი რაღაც უცნაურად მიყურებს.. დავიხედე და..
ჟაკეტი მაცვია უკუღმა
ვითომც არაფერი,
რუგზაკი მოვიხსენი,
ჟაკეტი გავიხადე ”ოხ, ეს სიცხე”-სახით,
მკლავზე გადავიკიდე და გავაგრძელე ლოდინი
ხალხი რაღაც უცნაურად მიყურებს.. დავიხედე და..
ჟაკეტი მაცვია უკუღმა
ვითომც არაფერი,
რუგზაკი მოვიხსენი,
ჟაკეტი გავიხადე ”ოხ, ეს სიცხე”-სახით,
მკლავზე გადავიკიდე და გავაგრძელე ლოდინი
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
ამ სიცხეში ჟაკეტი რად გინდოდა? :O
huhegeti ddbeiloba imdenjer momsvlia
magalitad cme gavedi cal tval damakiajebuli garet da iseti sasaciulo viyavi manqanis shushashi rom chaviede xalxsi ucnauri mzerebis mere iqve avyiravdi , imena sazareli ragac iyuo :))
ჰეჰეეე
მეც მემართება ხოლმე ეგეტები
მარა როცა ძალიან გადაღლილი ვარ და ვერ ვაზროვნებ
აი დილას არ მომსვლია მგონი
უფრო დღის ბოლოს :D
წარმომიდგენია ხალხის მზერა.
:D :D :D :D
მარ – აუ წარმოგიდგინე უცებ. :D
ჰეჰ, ერთხელ მე სამსახურში აღმოვაჩინე მსგავსი :))
Post a Comment